Najnowsze wysoce wrażliwe radiotelekancopy pozwalają wykryć to, co jest ukryte do obserwacji w innych zakresach – w świetle widocznym i podczerwieni. Jednym z niesamowitych obiektów w Radiodiapas były matowe obiekty okrągłego kształtu, którego pochodzenie może być bardzo różne i nie zawsze jasne. Istnieje kilkanaście takich odkryć, a lista nadal się uzupełnia.
Koroną znalezisk może być hipotetyczne sfery Dysona stworzone przez potężne obce cywilizacje. Ale cuda dla naukowców są już obfite. Ponadto nowy teleskop radiowy Askap w Australii przeprowadził tylko 25 % przegląd południowego nieba w ramach programu ewolucyjnego Mapy Universe (EMU). Będzie to katalog przedmiotów radiowych przez dziesięciolecia, gdzie będzie wystarczająca liczba astronomicznych zagadek dla tysięcy odkryć.
Oprócz Askap, wiele wcześniej niewidocznych znalezisk w Drogę Mleczną i w najbliższym wszechświecie stworzyło także nowy teleskop radiowy Meeerkat w Południowej Afryce. Oboje stali się prekursorami Supernary i kwadratowego kilometra, jeszcze nie całkowicie zbudowanego radiowego teleskopu. Dlatego do 2030 r. Otwarcie w dziedzinie astronomii wleje niekończący się strumień. Wszystkie te i podobne narzędzia pozwalają radiostronomom otworzyć nowy „wszechświat o niskiej jasności powierzchni”, którego inaczej nie można zobaczyć.
Przykładem niesamowitej operacji radia-autoonów jest upiorny pierścień Kuff (z greckiego κύκλος-kółka lub pierścienia) oraz obiekt WR16 otoczony rzadkimi i niezwykłymi gwiazdami Wolfa-Raye. Kiedy paliwo kończy się dużymi gwiazdami, stają się niestabilne i przechodzą na jeden z ostatnich etapów cyklu życia, zamieniając się w gwiazdy Wolfa-Raye. Zaczynają pulsować i rozszerzać się, upuszczając zewnętrzne warstwy, które mogą tworzyć jasną mgławicę wokół gwiazdy.
W przypadku obiektu WR16 w poprzednim wydaniu substancji wyczyściło przestrzeń wokół gwiazdy, umożliwiając prądu uwalnianie symetryczne we wszystkich kierunkach. Powstały obszar z substancji gwiazdy wygląda jak okrąg.
Lewy korklos, prawy WR16
Na zdjęciu poniżej od lewej do prawej pozostałości Supernova Stingray 1, Perun, Ancora i Unecle. Kiedy gwiazda pewnej dużej masy kończy się paliwem, nie może już powstrzymywać grawitacji. Sprawa wpadająca w gwiazdę powoduje ostatnią eksplozję, którą naukowcy nazywają supernową. Rozszerzające się naprężenia Supernova wysysają materiał w rozwijającej się sfery, tworząc piękne okrągłe konstrukcje.
Z czasem pozostałości supernowej zostaną zdeformowane z powodu odporności na środowisko. Na przykład, jeśli jedna strona eksplozji rozszerzy się na chmurę międzygwiezdną gazu i pyłu, zobaczymy spłaszczony kształt. Zatem prawie idealne koło we wszechświecie jest specjalnym znaleziskiem. Ale oni też. Poniżej znajdują się teleios, nazwane na cześć greckiego słowa τελεɩοσ („idealne”) ze względu na prawie idealnie okrągły kształt. Ten unikalny obiekt nigdy nie zaobserwowano na żadnej długości fali, w tym światło widzialnego, które pokazuje niesamowitą zdolność teleskopu radiowego ASKAP do wykrywania nowych obiektów.
Idealny kształt skorupy supernowej wskazuje, że Teleios pozostał stosunkowo nietknięty przez środowisko. Umożliwia to wyciągnięcie wniosków na temat początkowej eksplozji supernowej, która pozwala pojęciem na początku jednego z najbardziej energicznych wydarzeń we wszechświecie.
Z drugiej strony znajdują się obiekty, które pozwalają otworzyć w nich coś zupełnie nowego. Na przykład odkryto pozostałą część gwiazdy supernowej, o nazwie Diprotodon na cześć niektórych z najbardziej znanych przedstawicieli Australii Megafauna, którzy żyli około 25 000 lat temu. Te pozostałości supernowej są jednym z największych przedmiotów na niebie. Są około sześć razy większe niż księżyc.
Diprotodon. Zielone koło pokazuje wcześniejsze obserwacje, żółty obejmuje nowe
Czułość tablicy Askap pozwoliła zobaczyć obiekt w całej jego chwale. Podczas jego dalszej analizy ujawniono historię i fizykę tego obiektu. Heterogeniczna wewnętrzna struktura obiektu ujawnia się, gdy różne części rozszerzającej się membrany wpadają w środowisko międzygwiezdne bogate w materię.
Innym obiektem, który może pokazać, w jaki sposób nowe dane teleskopów radiowych mogą zmienić klasyfikację wcześniej otwartych obiektów, jest lagotis. Mgławica VDB-80 została już zaobserwowana wcześniej na dysku naszej galaktycznej Drogi Mlecznej. Światło, które widzimy, zostało emitowane przez gwiazdy blisko obiektu, a następnie odbijało się od chmury gazu i pyłu o sferycznym kształcie.
Lagotis
Obserwacje za pomocą ASKAP pomogły znaleźć chmurę jonizowanego wodoru związanego z obiektem (znanym jako region HII). Energia gwiazdy zmusiła materię gazową do utraty elektronów. Region HII w konturach pokrywa się ze skorupą mgławicy i tworzy w przestrzeni dziwny efekt piłki.
Teleskopy radiowe Askap i Meerkat również znajdują obiekty poza Drogą Mleczną. Na przykład galaktyki „radia”. W świetle widzialnym jest to powszechne płaskie i równomiernie wypełnione gwiazdami galaktyki krążka, podczas gdy w Radiodapasa wygląda jak pierścień, w którym rdzeń gdzieś się pojawił. Dlaczego się okazuje, naukowcy nie są jeszcze gotowi do powiedzenia, czekając na nowe dane na podobnych obiektach.
Galaktyka radiowa po lewej, po prawej stronie LMC -orc
Wreszcie, obiekt LMC-ORC jest dziwnym promieniowaniem (ORC), wyjątkową nową klasą obiektów o nietypowym pochodzeniu. Bycie widocznym tylko w Radiodiapach, być może najbardziej tajemnicze ze wszystkich. Ich tajemnica wciąż czeka na ich odkrywców. I jest wiele takich cudów.
