Overclockerzy uderzyli w niewidzialną ścianę overclockingu procesorów – zdobywanie kolejnych kamieni milowych staje się coraz trudniejsze

Intel zaprosił niedawno dwóch znanych overclockerów, Pietera-Jana Plaisiera, lepiej znanego jako SkatterBencher, i Jona „Elmora” Sandströma do swojej siedziby głównej, aby omówić ustanowiony niedawno rekord podkręcania procesora powyżej 9 GHz. Podczas tego spotkania entuzjaści zauważyli, że procesory overclockingowe uderzyły w niewidzialną i dotychczas nie do pokonania ścianę.

Wielu osobom może się wydawać, że nowe rekordy w podkręcaniu procesorów są zjawiskiem bardzo częstym. Jednak zdaniem overclockerów jest to bardzo dalekie od prawdy. Ze schematu zaprezentowanego przez entuzjastów w ramach prezentacji wynika, że ​​pierwszym procesorem, który osiągnął częstotliwość taktowania 1 GHz, był legendarny Athlon 650. Rekord padł w październiku 1999 roku. 14 miesięcy później przy pomocy procesora Intel Pentium 4 po raz pierwszy podbito poprzeczkę podkręcania 2 GHz, a po kolejnych dziewięciu miesiącach chip po raz pierwszy przetaktowano powyżej 3 GHz. Próg 4 GHz został przekroczony na początku 2022 roku, a po około 16 miesiącach procesor został po raz pierwszy podkręcony do 5 GHz.

Szybkość procesora 6 GHz została po raz pierwszy osiągnięta w maju 2004 r., 7 GHz w sierpniu 2005 r. i 8 GHz na początku 2007 r. Potem wszystko ucichło z piskiem. Dopiero pod koniec 2022 roku, czyli ponad 15 lat od ustanowienia ostatniego rekordu, overclockerom udało się pokonać pasek częstotliwości procesora wynoszący 9 GHz.

Aktualny oficjalny rekord częstotliwości podkręcania procesora wynosi 9117 MHz. Został zainstalowany przez Jona „Elmora” Sandströma na chipie Core i9-14900KS w marcu tego roku. Istnieje opinia, że ​​wskaźnik ten może stanowić nową ścianę przyspieszenia, którą w najbliższej przyszłości będzie niezwykle trudno pokonać.

Ten obraz nie oznacza, że ​​procesory nie uległy zasadniczej poprawie od połowy 2000 roku. Dzisiejsze chipy są znacznie szybsze i wydajniejsze niż procesory z przeszłości, a ich podstawowe częstotliwości taktowania przy konwencjonalnym chłodzeniu powietrzem są znacznie wyższe niż te, które mogły oferować chipy konsumenckie półtorej dekady temu. Jednak jeśli chodzi o taktowanie pojedynczego rdzenia, nawet przy ekstremalnym chłodzeniu w postaci ciekłego azotu lub ciekłego helu, pułap podkręcania procesora nie wydaje się zbytnio zmieniać w miarę upływu czasu.