W kwestii ewolucji czarnych dziur jest wiele ciemnych punktów. Obserwatorium Kosmiczne nazwane na cześć. James Webb pomaga wyjaśnić wiele z nich, ponieważ pozwala spojrzeć wstecz na wczesny wszechświat. Na przykład Webb może oszacować rozmiary czarnych dziur i galaktyk 13 miliardów lat temu i dać wskazówki, które z nich ewoluowały szybciej. Znajomość warunków początkowych wiele wyjaśni w ewolucji Wszechświata i obserwowanych w nim obiektów.
Grupa astronomów z Massachusetts Institute of Technology opublikowała w czasopiśmie Astrophysical Journal artykuł, w którym opisała badania sześciu kwazarów znajdujących się w odległości około miliarda lat od Wielkiego Wybuchu. Kwazary są aktywnymi centrami galaktyk. W rzeczywistości jest to dysk akrecyjny wokół supermasywnej czarnej dziury w centrum galaktyki, w którym materia nagrzewa się tak bardzo, że świeci o kilka rzędów wielkości jaśniej niż wszystkie inne gwiazdy w galaktyce macierzystej. A Webb stał się instrumentem, który pomógł oddzielić światło gwiazd od światła dysków akrecyjnych w szalonej odległości.
Pomiary wykazały, że czarne dziury w centrach starożytnych galaktyk mają masy rzędu 10% masy otaczających je gwiazd. Z jednej strony nie wydaje się to zbyt wiele. Należy jednak wziąć pod uwagę, że supermasywne czarne dziury w centrach galaktyk w naszej części Wszechświata mają masy do 0,1% mas gwiazd w galaktykach macierzystych. Obserwacja ta pozwala nam stwierdzić, że we wczesnym Wszechświecie czarne dziury ewoluowały szybciej niż galaktyki.
Co więcej, sądząc po tej pracy, supermasywne czarne dziury mogą powstać z cięższych pierwotnych czarnych dziur, niż wcześniej sądzono. W przeciwnym razie naukowcy nie mają nic do wyjaśnienia faktu, że zaledwie 1 miliard lat po Wielkim Wybuchu czarne dziury rozwinęły się do mas kilku milionów i miliardów mas Słońca.
