Hisense USA był w centrum procesu. Twierdzi się, że firma wprowadza w błąd konsumentów, reklamując QLED jako urządzenia wykorzystujące technologię punktów kwantowych. Jednak zgodnie z roszczeniem punkty kwantowe w swoich telewizorach są albo nieobecne, albo nie mają żadnego wpływu na jakość obrazu.
Punkty kwantowe to nanocząstki materiałów półprzewodnikowych, takich jak kadm lub fosfor, o średnicy od 2 do 10 nanometrów. Ich rozmiar bezpośrednio określa długość fali emitowanego światła, a zachowanie pod wpływem promieniowania elektromagnetycznego jest zgodne z prawami mechaniki kwantowej. Dzięki tym właściwościom technologia QLED zapewnia wyświetlacze szersze pokrycie kolorów i zwiększoną jasność w porównaniu z tradycyjnymi ekranami LED. Pierwsze telewizory z wyświetlaczami QD zaprezentowały Sony w 2013 roku w serialu Bravia.
Zgodnie z badaniem z 2017 r., Dedykowanym na wyświetlacze z punktami kwantowymi, LCD wynoszący QD okazał się o 26 % bardziej skuteczny niż wyświetlacz OLED ze względu na zwiększone pokrycie kolorów. W materiałach reklamowych Hisense twierdzi, że telewizory QLED z technologią kwantowej kropki są w stanie wyświetlać ponad miliard odcieni, zapewniając lepsze renderowanie kolorów. Na przykład opis 43-calowego modelu serii QD5 wskazuje: „Technologia kwantowa QLED znacznie rozszerza zakres kolorów, tworząc ponad miliard poszczególnych odcieni”.
Jednak w pozwie zbiorowym złożonym przeciwko firmie do sądu w Nowym Jorku twierdzi się, że Hisense celowo wprowadza w błąd konsumentów, tworząc fałszywe wyobrażenie o cechach ich telewizorów. Według powodów firma pozycjonuje je jako urządzenia premium, sprzedając się po zawyżonej cenie. Pozew zauważa również, że Hisense otrzymał niezasłużony zysk, realizując modele o oczywiście wysokich cechach. Powód twierdzi, że znając faktyczną brak deklarowanej technologii QLED, kupujący mogą wybrać inne urządzenia lub całkowicie odmówić zakupu.
Zgodnie ze skargą problem dotyczy Hisense TVS sprzedawanych od 2017 r. Pod znakiem QLED. Wśród wymienionych modeli są QD5, QD6, QD65, QD7, U7 i U7N. Powodowie twierdzą, że we wszystkich tych urządzeniach istnieje albo całkowicie nieobecna technologia punktów kwantowych, albo ich koncentracja jest tak mała, że nie daje deklarowanej poprawy jakości obrazu.
Szczególną uwagę w pozwie zwraca się na fakt, że zwykły konsument nie może niezależnie sprawdzić obecności punktów kwantowych w telewizji. Jednak, jak twierdzi w pozwie, proces chemiczny ich produkcji pozostawia określone markery w celu ustalenia ich obecności. Jednocześnie dokumenty sądowe nie określają, czy przeprowadzono testy laboratoryjne w celu potwierdzenia lub obalenia tych zarzutów.
